Timing is everything

Timing is alles als het op verhuizen aankomt.

Eerst zet je best alles in dozen, om het dan gemakkelijk “en masse” van locatie A naar locatie B te transporteren. Waarna je ruimte in overvloed hebt om vlot te kunnen poetsen. 

Zo ben ik al enkele avonden bezig met boeken, dvd’s, schoenen, … alles in dozen te tassen met als planning om vanavond de Mégane vol te stouwen en richting Paal te gaan.

Breekbare zaken pak je best eerst in met krantenpapier vooraleer ze in de dozen weg te steken.

Eergisteren had ik dus al onze glazen ingepakt en veilig weggeborgen waarna ik dacht:

“Zo, en nu heb ik wel nen Duvel verdiend”

Bogger…

Rode Duvel

Gisteren heb ik voor het eerst een Rode Duvel gedronken. Jawel, u leest het goed, een RODE Duvel.

Duvel is een tijdje aan een stevige opmars bezig, maar blijft toch een overwegend mannenbier. Vrouwen houden over het algemeen niet van de bittere smaak van den Duvel. De Rode Duvel kan hier soelaas bieden.

Rode Duvel is namelijk een mengeling van gewone Duvel en een zoet kriekenbier, bij voorkeur Kriek Lindemans.

Hoe te werk gaan:

Grijp een officieel Duvelglas en giet de gewone Duvel (33cl) heel traag, en met zo weinig mogelijk schuimkraag in. Neem nu uwe kriek Lindemans (25cl) en giet deze ook heel traag bij de Duvel. Je zal zien, het gaat net in het glas, en je behoud nog een schuimkraag met Guinness proporties.

Hupla, uwe rode Duvel is klaar!

Eigenlijk smaakt het net als een stevige kriek. Van de smaak van de Duvel zelf is niet meer veel te ontwaren.

Ik kan het nog het best vergelijken met een Snakebite zoals ik die in Hull heb leren kennen. Half Cider, half Lager, met een geut blackcurrent (zwarte bessensiroop).

“Recept” gekregen van den deze, bassist van de beste belgische punkrockband van het moment.